Είχες δίκιο.

..NAI
ακόμη 

και τα μουστάκια του θα γελούσαν 

μπροστά στη βραδυά αυτή..φίλοι καρδιακοί ..

ολοι παρόντες.Μόνο που εκεί δεν υπάρχει σώμα 

ουτε τρίχες στιγμές..μόνο γαλήνη στην ψυχή 

για όσους μοιράστηκαν καλοσύνη και ομορφιά καρδιάς 

στον εδω χωροχρόνο. Μ'άρεσες πολύ φίλε..

μου έφερε δάκρυα στα μάτια 

η τρελλούτσικη σου διάθεση 

σε συνδυασμό με τη μελωδία 

της μοναχικής σου φυσαρμόνικας..

με κέρδισες με τον ταπεινό τρόπο 

που προλόγισες τις μετέπειτα συγκροτηματάρες 

όπως είπες...εκτός απο καλλιτεχνης είσαι 

και ωραίος άνθρωπος...

Και ξαφνικά..δεν ήθελα να δω 

ή ν'ακούσω τίποτε άλλο...

ήπια ένα ποτάκι δίπλα στη θάλασσα..

γύρισα σπίτι,άραξα στο μπαλκόνι..

κι έφυγα βαθιά μέσα μου..κι εκεί 

συνάντησα ξανά την ελπίδα αυτη 

ναι αυτή που χαμογελούσαν συνέχεια 

τα μάτια του Γιώργη..την ελπίδα 

για έναν κόσμο καλύτερο..πιο όμορφο..

πιο απλό..κοίταξα ψηλά κι είπα: 

όταν το σκοτάδι της πίκρας γίνεται 

μέσα μας αδιαπέραστο τότε συμβαίνει 

η έκρηξη της ψυχής που γεννά 

το άστρο της αλήθειας.Ακριβώς 

στης απαντοχής τη στιγμή.

το πέρασμα.-